Budowa kajaka
Sposób budowy grenlandzkiego kajaka to materiał na osobny rozdział. Wystarczy to może wspomnieć że tak jak w dzisiejszym samochodzie każda najmniejsza część w kajaku ma swoją grenlandzką nazwę. Prawdziwy kajak budowany jest „na miarę” jego właściciela. Używa się do tego celu specjalnych wzorów którymi przetwarza się jakoby długość nóg, ramion, szerokość w biodrach itp. na długość i szerokość kajaka. Oznacza to niestety że cała ta żmudna praca jaką jest budowa kajaka idzie na marne kiedy się przytyje.
Sposób budowy kajaka różni się w zależności od regionu i rodzaju wody na jakim miał być używany. Kajaki używane we fiordach wypełnionych górami lodowymi musiały być cieńsze i zwinniejsze niż te używane na otwartej wodzie.
Prawdziwy grenlandzki kajak zrobiony jest bez użycia metalu tj. śrub, gwoździ itp. Jako że na Arktyce nie ma drzew ramę kajaka budowano z kości wieloryba i drzewa, które przydryfowało oceanem. Rama ta pokrywana była skórami – głównie foki. Technologia ta rozwinięta była tak daleko że nie dało się jej ulepszyć bez użycia materiałów z innych krajów.
Polowania z użyciem kajaka
Również technika polowania z użyciem kajaków była znakomicie rozwinięta. Do polowania używano różnego rodzaju harpunów. Najczęściej używany był oczywiście harpun przeznaczony do polowania na foki. Był to harpun którego szpic nie był na stałe przymocowany do samego trzona harpuna. Po trafieniu foki szpic harpuna zostawał wbity a reszta harpuna wpadała do wody. Do szpica przywiązany był balon – nadmuchana i szczelnie zamknięta skóra z foki która pełniła funkcję boi – nie pozwalała trafionej zdobyczy zatonąć. Niesamowite wydaje się że w ten sposób polowano również na wieloryby czy morsy przy czym w tych polowaniach uczestniczyła grupa kajaków a wieloryb transportowany był za pomocą wymienionych już wyżej umiaqów. Należałoby tu wspomnieć że w okolicach Qanaq, czyli najbardziej na północ wysuniętych rejonach Grenlandii, do dziś myśliwi używają kajaków i harpunów do polowania na narwale – wymagają tego przepisy.
Kajak dziś
Jak łatwo sobie wyobrazić kajakowi trudno było konkurować z łodziami motorowymi które po 2-giej wojnie światowej zaczęły pojawiać się na Grenlandii i w naturalny sposób wypierać tradycyjne metody polowania. Dlatego też w latach 70-tych poprzedniego stulecia na Grenlandii powstała inicjatywa zakładania klubów kajakowych które zaczęły zrzeszać pasjonatów tego innuickiego wynalazku. Kluby funkcjonują do dziś i mają dość sportowy charakter a pierwsze miesiące uczestnictwa w nim są najczęściej poświęcane budowie własnego kajaka. Co roku rozgrywane są mistrzostwa Grenlandii. Oprócz wyścigów konkuruje się m.in. w rzucie harpunem, wynoszeniu kajaka na ląd oraz tak zwanych eskimoskach czyli obrotach na kajaku które niezbędne były myśliwym kiedy kajak przewrócił się w lodowatej wodzie. Na Grenlandii wykonuje się ponad 20 rodzajów eskimosek, najłatwiejsze to te z użyciem wiosła, te najtrudniejsze wykonuje się bez wioseł ze skrzyżowanymi na klatce piersiowej ramionami.
Zobacz krótki filmik z mojej wycieczki kajakiem morskim (niestetty nie grenlandzkim) w Wielkanoc 2013.